Πολλές φορές κατά τις ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες θεραπευόμενοι αναφέρουν: «Σε τι βοηθάει η ψυχοθεραπεία; Τα ίδια που θα έλεγα σε κάποιον φίλο μου, τα λέω και στον θεραπευτή». Είναι όμως αυτή η πραγματικότητα; Σε τι διαφέρει η κουβέντα με έναν φίλο από μια ψυχοθεραπευτική συνεδρία;

Πλην της εκπαίδευσης και της θεωρητικής κατάρτισης, ο εκάστοτε θεραπευτής έχει την ικανότητα της «ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗΣ», έννοια που τις τελευταίες δεκαετίες έχει μελετηθεί σε διάφορες έρευνες.

Στην παγκόσμια βιβλιογραφία την Ενσυναίσθηση θα την συναντήσετε ως  «Empathy» και ουδεμία σχέση έχει με τον ελληνικό όρο «Εμπάθεια» ή «Συμπάθεια».  Ενσυναίσθηση ορίζεται η ικανότητα ενός θεραπευτή να κάνει  «συναισθηματική αντιστοίχιση» ή «συναισθηματική ταύτιση» με τον θεραπευόμενο του. Μέσα στην συνεδρία βιώνει τα ίδια συναισθήματα με αυτόν, ο οποίος δεν αισθάνεται πλέον μόνος και αβοήθητος. Στα Αγγλικά ονομάζεται«to step in someone’s shoes», δηλαδή να μπορεί κάποιος να «μπαίνει» στην θέση του άλλου βιώνοντας τα ίδια συναισθήματα. Μέσω της διαδικασίας αυτής υπάρχει σημαντική εκφόρτιση των δυσάρεστων και φθοροποιών συναισθημάτων (άγχος, θλίψη, θυμός).